W dniu 9 lutego klasę Ib odwiedziła Pani Klaudia Żelazowska. Na początku spotkania opowiedziała, czym się zajmuje i co jest jej największą pasją. Pani Klaudia opowiedziała o pracy z osobami niewidomymi. Na przykładzie znanego iławskiego muralu pokazała nam, jak widzą osoby z różnymi wadami, a tak naprawdę z chorobami oczu. Mogliśmy zobaczyć, a przede wszystkim dotknąć tekst pisany alfabetem Brailla, którym posługują się osoby niewidome. Pani Klaudia opowiedziała nam, że osoby niewidome mogą grać w gry takie jak np. szachy, warcaby, a nawet układać kostkę Rubika. Dowiedzieliśmy się, że plansze do gry dla tych osób mają wgłębienia do pionków i figur. Wielkie zdziwienie okazały dzieci, kiedy zobaczyli czarną kostkę Rubika z wypukłymi znaczkami.
Podczas spotkania była także możliwość poczucia się jak osoba niewidoma. Uczniowie zakładali na oczy specjalne gogle, w których nic nie było widać. Kolejną rzeczą, jaką zobaczyliśmy był śrut oraz specjalne pudełko pomagające w korzystaniu z niego osobom niewidzącym. Dzięki temu doszliśmy do głównego punktu naszego spotkania czyli do strzelnictwa, które jest ogromną pasją naszego gościa.
Pani Klaudia pokazała nam najpierw broń pneumatyczną. Opowiedziała, jakie zawody odbywają się z jej użyciem. Niestety ze względu na to, że byliśmy w pomieszczeniu, nie mogła zaprezentować jak się z niej strzela, ale pokazała nam, jaki dźwięk wydaje przy strzelaniu. Kolejną bronią, jaką pokazała nam Pani Klaudia, była wiatrówka i pistolet wyglądający jak te, które znamy na przykład z filmów, jednak różniły się tym, że do strzelania z nich nie są potrzebne żadne naboje. Była to broń laserowa wykorzystywana na zawodach ze strzelnictwa. Jest to bardzo dobre rozwiązanie dla niewidomych pasjonatów strzelania. Zarówno do wiatrówki jak i do pistoletu jest specjalny program komputerowy, który informuje, jaka w danym momencie jest runda, a przede wszystkim wydaje dźwięk, który nazywamy piskiem. Służy on nakierowaniu osoby niewidomej do strzelenia w sam środek tarczy.
Największą atrakcją spotkania była możliwość oddania po jednym strzale zarówno z karabinu jak i z pistoletu. Podczas spotkania zobaczyliśmy, w jakiej odzieży odbywają się zawody. Pani Klaudia pokazała nam strasznie sztywną i zapewne niewygodną kurtkę i spodnie.
Na koniec spotkania mieliśmy możliwość przekonania się, jak ciężka jest broń pneumatyczna, a zawodnik musi ją trzymać nawet półtorej godziny. Na sam koniec podziękowaliśmy naszemu gościowi drobnym upominkiem i zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie. Spotkanie pozwoliło nam na zdobycie nowej i interesującej wiedzy. Były to dwie godziny lekcyjne spędzone wyjątkowo ciekawie.
Tekst i zdjęcia:
Anna Leszczuk, Joanna Mańska
Poprzednie
Następne